نوزدهمین نشست تخصصی دومین همایش با عنوان«آینده خانواده ایرانی» باحضور دکتر محمد تقی آزاد ارمکی عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران،دکتر حسین حیدری عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی و دکتر محمدحسین شاه‌آبادی مسئول مرکز خانواده پژوهشکده شهید صدر(ره) پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی برگزار شد.

در این نشست به این مسئله پرداخته شد که بر خلاف تصور برخی از صاحب نظران که بحران های جوامع مدرن به اینجا نیز سرایت کرده است، از آنجا که ساختار و اهداف در جامعه ایرانی از دیرباز بسیار متفاوت با غرب بوده است، بحران های جامعه ما نیز مانند یا متاثر از غرب نیست. بطور مثال ازدواج سفید در غرب برای اقشار فقیر، بیکار و یا برخی دانشجویان است، اما در اینجا در ثروت مندان ظهور کرده است! غرب ساختارش استثماری است و لعاب ایدئولوژی دموکراتیک به خود گرفته است. لذا از زن حمایت می کند و تامین فرزندان آنها را تقبل می کند با نمایش انسان گرایی اما در واقع به دنبال نیروی تولید آزاد و فارغ برای ساخت ثروت است. لذا تخریب صورت و ساختار خانواده و تقلیل آن به اشکال جدید محصول غرب است و خانواده هسته ای بالاترین لطف غرب به خانواده است. سند 2030 نیز به دنبال ترویج همین ایده مسموم است که جمهوری اسلامی به درستی نسبت به آن مقاومت نمود. اما وضعیت در ایران متفاوت با غرب بوده است. زیرا اینجا اقتصاد بر پایه نفت بوده و هست و به تولید ثروت انبوه و مستمر آن هم به شیوه استعماری و استثماری هیچ گاه مبادرت نشده است.

مشکل اصلی در جامعه ما پروژه نوسازی که به شکل نادرستی از غرب وارد ایران شده است. بطوری که حکام زورگو می خواستند حکومت های دموکراتیک ایجاد کنند (رضاخان و...). لذا جمهوری اسلامی نیز وارث نوسازی بیمار از رژیم گذشته است و اکنون به ناچار در پی مقابله با معلول های نوسازی مانند بدحجابی، طلاق و.. است. لذا سعی دارد برای حوزه خانواده هویت سنتی را احیا کند و دستورالعمل های مختلف صادر کند. در حالی که این راه چاره نیست. زیرا خانواده امر تاریخی و اجتماعی است و مداخله آنرا ضعیف تر می سازد. بنابراین بجای خانواده ضعیف تابع، می بایست به دنبال خانواده قوی و با اقتدار باشیم. چیزی که همواره دولتها و رژیم های گذشته در پی نفی آن بوده اند. چرا که بورژوازی به دنبال فرد تابع هم از حیث سیاسی و هم اقتصادی است. برخلاف عقیده بسیاری از صاحب نظران خانواده همچنان معتقدیم که ساختار خانواده در ایران در حال فروپاشی نیست بلکه در حال تغییرات است. لذا گرچه در تحقیقات اخیر نشان داده شده که سهم معتنابهی از عواطف فرد بیرون از چارچوب خانواده بازنشر می شود اما همچنان خانواده پناه اقتصادی فرد است و با کوچکتر شدن ساختاری آن شاهد روابط برابر و متقارن تری مابین اعضای خانواده هستیم.